Data over grondkerende constructies (denk aan kademuren, damwanden, delen van kunstwerken maar ook hydro, meteo en scheepvaart) is dikwijls niet goed toegankelijk. Of, omdat deze verspreid is over verschillende assets-owners, niet goed beschikbaar. Dat maakt het erg lastig om gedegen analyses te maken van de 'bewezen' sterkte van deze constructies of de manier waarop ze de afgelopen tientallen jaren zijn belast. 

In deze programmalijn werken Havenbedrijf Rotterdam en TU Delft aan een dataplatform om alle benodigde data eenvoudig, snel en grootschalig beschikbaar te stellen en te analyseren. Denk aan data over groutankers en gegevens over de corrosie van damwanden. Zo kan de besluitvorming over de vervanging en renovatie van deze infrastructuur plaatsvinden op basis van kennis over de feitelijke staat van het areaal. Door samenwerking met DigiShape en Smartport kan er een snelle uitbreiding van de betrokken partners worden gerealiseerd.

TU Delft en Havenbedrijf Rotterdam werken al langdurig samen aan de ontwikkeling van wetenschappelijk onderbouwde kennis en constateren dat met name op het vlak van digitalisering de uitdagingen nog groot zijn en versnelling behoeft. Door een dataplatform te creëren waarop Havenbedrijf Rotterdam, maar ook andere instanties, hun data eenvoudig, snel en grootschalig beschikbaar kunnen stellen voor onderzoek, pakken zij de problematiek rondom zowel digitalisering als grondkerende constructies grootschalig aan. Het doel is om methoden te ontwikkelen voor het beter beoordelen, toekomstbestendig vervangen en beheren van infrastructuur met een specifieke focus op grondkerende constructies. Dit noemen we ook wel datagedreven assetmanagement.

Datagedreven assetmanagement

Datagedreven assetmanagement kan een enorme impuls geven aan het verbeteren van het beheer van assets, waarbij grondkerende constructies een belangrijke en/of bepalende rol spelen. Op basis van de analyse van de data kunnen nieuwe inzichten ontstaan over onder andere de belastbaarheid en levensduur van de bestaande assets, maar ook over de toepassing van andere materialen of technieken.

Cruciaal is hierbij dat de ontwikkelde methoden en inzichten ook binnen een nader te ontwikkelen ´community of practice´, verder verrijkt en gedeeld worden. Naast het verzamelen en analyseren van data gaat het dus ook om het delen van inzichten, onder meer omdat we afhankelijk zijn van andere partijen wanneer we (inter)nationale ontwerprichtlijnen en handboeken willen aanpassen.

De doelstelling wordt ingevuld vanuit de visie dat:

• de data en het onderzoek een middel zijn en geen doel op zich. De te realiseren ‘waarde’ voor de asset-owners en/of betrokken partijen staat centraal;
• partijen de relevantie en importantie van het ´vakgebied´ consequent en continu plaatsen binnen zowel een wetenschappelijk als een toepassingsgericht perspectief;
• er hierbij cross sectoraal te werk wordt gegaan: kennis en ervaring uit wisselen tussen toepassingsgebieden, en methoden te ontwikkelen die op meerdere terreinen bruikbaar zijn;
• er continu overleg zal zijn met aanpalende kennisinstellingen om te zien hoe andere projecten en programma’s de doelstelling van het programma kunnen versterken;
• de ontwikkelde kennis zal bijdragen aan:
  a) levensduurverlenging met inbegrip van het in kaart brengen van de veronderstelde levenscyclus;
  b) betere vervanging, aanpassing en benutting (re-use, repair & remanufacturing, recycling, upcycling) op basis van scenarioplanning;
  c) het meetbaar maken en interpreteren van data (en de toepassing van sensoring);
  d) passende rekenregels, handboeken en normen ´fit for purpose´ maken voor het werkveld;
  e) en daarmee het vergroting van duurzaamheid en betrouwbaarheid van bestaande constructies met focus op beheer en onderhoud.

Afbeelding: Quay wall Amaliahaven, by M. van Koningsveld, licenced under CC BY-SA 4.0